چرا در دولت مدعی تعامل،روابط کشور با منطقه به تخاصم رسیده؟!

بسم ربّ الشهدا

چرا در دولت مدعی تعامل،روابط کشور با منطقه به تخاصم رسیده؟!

روحانی در تبلیغ انتخابات در لفافه ی متلک به دولت قبل وعده داد کشورهای متخاصم و تنشگر با ایران به کشورهای کنشگر تبدیل شوند، ولی متأسفانه به مرور کشورهای دوست نیز به صف متخاصمین پیوسته اند که نمونه اش محکومیّت بی سابقه ی ایران در تاریخ ۵۰ ساله سازمان کنفرانس اسلامی به «حمایت از تروریست و دخالت در کشورهای منطقه» بوده است . و اخیراً نیز در اجلاس اتحادیّه عرب ایران کشوری « مداخله گر و غیر دوست و حامی تروریست » معرفی شد .

✔️ حال چرا با وجود ادعای جریان حاکم این چنین کشور به ورطه ی جنگ با کشورهای مهم منطقه افتاده است ؟! باید به چند علّت اساسی توجه کرد :

۱- پیشرفت های هسته ای و موشکی و فضانوردی یکی از مهمترین زیرساخت های قدرت بود که ملّت سال ها برایش هزینه داده و ابهت ایران در چشم جهانیان و منطقه بود ، ولی تعلیق آنها بدون دریافت ضمانت محکم در برجام و قطعنامه الحاقی جز اینکه ایران را کشوری تحت اشغال به تصویر بکشد حاصلی نداشت ،  ولی این را خواص بی لیاقت ندانستند و جشنش خواندند !

۲- از بتن ریزی هسته ای و باز کردن درهای مراکز محرمانه به دشمن بدتر اتحاد شوم در داخل بود که برای زدن دکتر احمدی نژاد ایجاد شد و مردی که ستون فقرات رژیم صهیونیستی را به لرزه انداخت و به تصریح آقا سیّد حسن نصرالله ، پیروزی جنگ۳۳ روزه مدیون وی بود و به اقرار بوش و وزیر خارجه اسبق آمریکا تمام طرح های خاورمیانه ی جدید کاخ سفید را بر هم زد و با بازخوانی مکتب امام خمینی امید مستضعفان جهان بود و به گفته رهبری ، کشور را در جهت استقلال شتاب بیش از گذشته داد . ناگهان به خواست رئیس رژیم صهیونیستی موجی علیهش ایجاد شد تا که بودن با وی تبدیل به ننگ شود و حتّی شخصیّت ها را واداشتند تا از رابطه خود با دکتر احمدی نژاد تقیّه کنند !  آری ! وقتی رئیس جمهوری که در صف مقدّم مبارزه و مجاهدت است و با پشتوانه ی ۲۵میلیون رأی توسط رئیس مجلسی کمتر از ۲۰۰هزار رأی از صحن مجلس اخراج می شود و توسط برخی از شخصیّت های حوزه به شنیع ترین انحرافات متّهم می شود این یعنی مرگ شعارهای انقلاب و مردم سالاری و شکست کشور در حال جنگ ، چون هیچ عاقلی زیرپای فرمانده در حال نبرد را نمی کشد . ولی اینجا حتّی ابلهانه در توئیت خود به صهیونیست نوید دادند:«آن مرد که هلوکاست را انکار می کرد ، رفت.»!

۳- علّت دیگر دیپلماسی عقیم و یک سویه می باشد ؛ توهم جریان حاکم این است که «اگر دم کدخدا را ببینی همه را راضی کرد ه ای»، ولی این در روابط پیچیده ی امروز نظریه ای منقرض است ٬ زیرا در کشورهای همسو با آمریکا بله قربان گویی دیپلماتیک فعلی ایران را مشاهده نمی کنیم و حتّی اردوغان و عربستان هم حاضر به انجام تمام خواسته های آمریکا نیستند و صد البته که هیچ دوست و متخاصمی برای کشوری که تحقیر کننده آمریکا بوده ولی اکنون خیابان دیپلماسی اش یک طرفه به سوی کاخ سفید است کف نمی زند و هورا نمی کشد ، و شیطان بزرگ نیز از این نقطه ضعف در ایجاد حس رقابت خونین بین ما و اعراب کمال سواستفاده را کرده است ٬ ولی رئیس دولت۱۱ با وجود ادعای تعامل با جهان به اندازه یک صدم دکتر احمدی نژاد نخواسته یا نتوانسته با کشورهای منطقه مثل عربستان و مصر ارتباط برقرار کند ، و به جای سفرهای تنش زدا به منطقه ترجیح می دهد زیر سمّ اسب فاتح پارت و یا با مدیر پژو سیتروئن فرانسه ی حامی تروریست قرار داد امضا کند و ...
۴- پر رنگ شدن حضور نظامی؛ دیگر علّت این وضعّیت می باشد ، بدیهی است وقتی کشورهای منطقه در موج دروغ پراکنی تکفیری سازان توسط دستگاه دیپلماسی اقناع نمی شوند و در دام پارپاگاندای سلطه ی رسانه ای صهیونیست به موج قهرمان سازی از نظامیان در کشورهای زخم خورده از تکفیریون بدون اقناع افکار عمومی می پردازند و یا وقتی مشاور عالی رئیس دولت هدفمند از تشکیل امپراتوری ایران می گوید باید هم منتظر جنگ بود.

به جا دکتر احمدی نژاد در نحوه ی ورود ایران به فتنه ی شام و عراق هشدار داد و به حقّ مسئولان را تحذیر داد از اینکه ، ایرانی که می تواند تأثیر گذار در منطقه باشد و پدرانه به حل مناقشات بپردازد را یک طرف دعوا نکنید ، و تخاصم فعلی کشورهای منطقه گویای بازی خوردن ایران در زمین شیطان بزرگ می باشد ، چون ما فراموش نکردیم که جنابان دیپلمات به طرف های آمریکایی در حین مذاکرات قول همکاری برای جنگ با داعش دادند .

ولی در یک کلام ، نفس برجام ابهت ایران را شکست چنانچه رهبری معزز انقلاب به پشتوانه ی دولت قبل در ۹۱/۱۱/۲۸، درست تذّکر دادند :
« از سال های اول انقلاب، یکی از اهداف آنها همین بود که ایران را پای میز مصالحه و "بده بستان" بکشانند؛ بگویند بالاخره دیدید ایران هم که ادعا می کرد مستقل است، ایستاده است، نترس است، شجاع است، مجبور شد بیاید بنشیند پای میز مذاکره ؟! » ( دیدار رهبری با مردم تبریز )

مسعود شفیعی کیا